RIShTIN Sadiqulloh

RIShTIN Sadiqulloh (soli tavallud 1917, dehai Goziobodi viloyati Nangrahor), shoir, navisanda, olim va arbobi davlatiyu jamiyatii afgon. Dar oila savod barovarda, ma umoti miyonaro dar maktabi Najmulmadoris giriftaast. Soli 1939 madrasai Dorululumi arabiro khatm namuda zabonhoi arabiyu anglisiro ba khubi az khud kardaast. Az soli 1942 cap karda dar vazifahoi mamuriyu davlat kor kardaast. Solhoi 1951—1956 prezident Akademiyai ulumi Afgoniston, professori Universiteti Kobul va gayra bud. Rishtin borho ba Hindustonu Pokiston, Eronu mamlakathoi arab, SSSR va gayra safar kardaast. Asarhoi «Shoironi afgoni» (jildhoi 1—2), «Tarikhi adabiyoti pushtu» (1946), «Grammatikai avvalini za¬boni pushtu», «Zindagii nav» (ba zaboni dari), «Qissahoi afgoni», «Safari Hind», «Safari Qatagai» (ocherk), «Surudhoi zindagi», «Boznoma»-i Khushholkhoni Khattak», «Voqeoti Pushtuniston», «Adabiyoti pushtu», «Nasri pushtu», «Nazdikii zaboni pushtu va sanskrit», «Push¬tu piston va afgon» »va «Kalidi pushtu» (kitobi darsi baroi maktabhoi miyona) ba qalami Rishtin taalluq dorand. Ba juz in asarhoi ziyode roje ba zabon, adabiyotu folklor, tarikhu falsafa va gayra dorad.
Sh. Orifov.