Ogahi (takhallus; nomash Myhammadrizo ibni Erniyozbek; 1809, dehai Qiyoti iazdi Khevya —1874), shoiri uzbek, muarrikh, olim va tarjumon. Madrasaro khatm kardaast. Zabonhoi arabi, forsi-tojiki va turkiro khub medonist. Az Ogahi devoni ashor bo nomi «Taviz-ul-oshiqin» (9000 bayt, nashr 1905, 1909, Kheva), yakchand asari tarikhi — «Riyoz-ud- davla» (1844), «Zubdat-ut-tavorikh» (1846), «Jome-ul-voqeoti sultoni* (1857), «Gulshani davlat» (1865) va gayra boqi mondaand.
Dar «Taviz-ul- oshiqin» 1080 misra sheri tojikii Ogahi zeri unvoni «Ashori forsi» darj yoftaast. Qismi asosii devoni Ogahiro gazal va mukhammas tashkil medihad. Ogahi dar gazalhoyash ruhoniyoni irtijoi, urfu odathoi zararnokn diniro tanqid kardaast. Mavzui ishqu muhabbat dar ashori Ogahi bo ohangu mazmunhoi toza sado medihad.
Gazalhoi Ogahi ba ohangi «Shashmaqom» darovarda shudaand. Ogahi az osori adabiyu tarikhii fors-tojik «Zafarnoma»-i Sharafuddini Alii Yazdi, «Tazkirai Muqimhoi»-i Muhammadyusufi Munshi, «Ravzat-us- safoi Nosiri»-i Rizoqulikhoni Hidoyat, «Haft paykar»-i Nizomi, «Guliston»-i Sadi, «Shohu gado*-i Hiloli, «Qobusnoma»-i Unsurulmaolii Kaykovus, «Akhloqi Muhsini»-i Koshifi va gayraro ba uzbeki tarjuma kardaast. Shash jild «Asarhoi muntakhab»-i Ogahi intishor yoftaand (Toshkent, 1971—74).