Malumoti ohirin
Home / Madaniyat va Sanat / Nurijahonbegim Mehrunniso

Nurijahonbegim Mehrunniso

Nurijahonbegim Mehrunniso (1577, Qandador — 1645, Lohur), shoirai forsizaboni Hinduston. Bo takhallushoi «Nur va «Makhfi» sher guftaast. Dar oilai yake az amaldoroni Akbar Mirzo Giyosuddin ba dunyo omadaast. Zani fozilu donishmand va siyosatmadore budaast. Hangomi hukmronii Akbar ba hokimi Bangola — Sherafkankhon ba shavhar doda shud, lekin Jahongir pas az favti Akbar ba sari hokimiyat omada shavhari Nurijahonbegimro kushta uro ba zani girift.

Dar darbori Jahongir Nurijahonbegim zimomi davlatdoriro ba dasti khud darovard. Dar sikkahovu muhrhoi davlati nomash sabt gardida bud. Padaru barodaronash ba kor­hoi muhimmi davlati jalb gardidand. Sherhoi Nurijahonbegim dar mavzuhoi ishqu muhabbati poki insoni va pandu andarz gufta shudaand. Dar manbahoi adabi, makhsusan badohatan sher guftani Nurijahonbegim qayd gardidast. G inchunin dar mushoiravu makhfilhoi adabi faolona ishtirok mekard. Nurijahonbegim gazalhoi ziyode dorad, ki shoironu adiboni Hinduston onhoro tazmin kardaand. In abyot az yak ga­zeli ust:

Chu bardoram zi rukh burka, zi gul faryod barkhezad,

Zanam bar zulf agar shona, zi sunbul dod barkhezad.

Ba in khusnu jamoli khud chu dar gulshan guzar sozak,

Zi joni bulbulon shuri muborakbod barkhezad.

Инчунин кобед

SATO

SATO, asbobi musiqii torist, ki bo kamoncha menavozand. Sato dar bayni tojikoi, uzbekho, eroniyon, afgonho …