Nido

Nido (ar. — bong, faryod, ovoz, khitob), yake az hissahoi nutq ast, ki hayajon va hissiyoti gunogun va hayajon irodaro ifoda mekunad. Masalan: Ey! Voy! Hoy! Ofarin! va gayra Nido az hissahoi mustaqilmanoi putq bo on farq mekunad, ki vazifai nominativi nadorad, tanho alomatu ishorai nutq buda, baroi ifodai taassuroti odam nisbat ba hodisavu voqeoti muhiti atrof va yo baroi ifo­dai talab, niyatu khohish, amru farmon khizmat mekunad; dar vazifai asosiash azoi jumla shuda nametavonad va az jihati sintaksisi bo azohoi jumla aloqai grammatiki nadorad.

Nido az kalimahoi yoridihanda bo on farq mekunad, ki munosibati bayni kalimahoi jumlaro ifo­da namenamoyad va hamchun vositai aloqai bayni onho khizmat namekunad. Nidoho az rui mano emotsionali (ifodakunandai hissiyotu hayajon) va imperativi (ifodakunandai  izhori iroda), az rui sokht asli va mushtaq meshavand. Nidohoi asli az yak yo du-se ovoz iboratand, shakli takror dorand: e, a, o, eh, oh, voy, bay-bay, pah-pah va gayra Nidohoi mushtaq az hissahoi mustaqili nutq ba vujud meoyand: Afsus! Diqqat! Khomush! Kalimahoi davati ba hayvonot, parrandagon (ay, chu, bosh, kish, tu-tu va gayra) niz ba guruhi Nidoho dokhil meshavand.

Ad.: Zaboni adabii hozirai tojik. Leksikologiya, fonetika va morfologil, K. 1, D., 1973.