Malumoti ohirin
Home / Madaniyat va Sanat / Nasr Ibni Mukhammad ibni Ahmad

Nasr Ibni Mukhammad ibni Ahmad

Nasr Ibni Mukhammad ibni Ahmad ibni Ibrohim Abulaysi Samarqandi (soli tavallud nomalum — vafot 1003, Samarqand), faquhi marufi fors-tojik. Dar davrai ilmiyu adabii Samarqand ba kamol rasid.

Asarhoi mashhuri u: «Khizonat-ul-fiqh» («Khazinai fiqh»), «Tafsil-ul-Quron» («Tafsili Quron») iborat az 4 jild, «An-navozil» («Voqeot») oid ba fatvo, «Kitobu mukhtalif-ir-rivoya» («Kitobi rivoyathoi gunogun»), «Al- muqaddima fi-s-salot» («Muqaddimai namoz»), «Kitobu aqoid-il- usul» («Kitobi aqidaho va asosho»), «Buston-ul-orifin» («Bustoni orifon») — asari akhloqiyu didaktiki, «Kitobu asror-il-vahy» («Kitobi asrori payomi khudo»), «Kitobu qurrat-il-uyun va mufarrih-il-qalb-il- mahzun» («Kitobi nuri dida va shodibakhshi dili anduhgin»), «Minhoj- ul-ibod» («Rahnamoi bandagoni khu­do») sharh ba «Kitob-ul-fiqh-ul-akbar» («Kitobi fiqhi kabir») va gayra, ki aksar to zamoni mo boqi  mondaand. Onho (alalkhusus «Khizonat- ul-fiqh va «Tanbeh-ul- gofilin») masalahoi huquqi volidayn dar nazdi farzand, huquqi farzand dar nazdi volidayn, zarari sharobnushi, bargashtan az rohi durug va gaybatu hasad, khayru ehson ba yatimon, rahmu shafqat, fazilathoi kasb, zarurati donistani qoidai tanovuli khurok, odob, sharmu hayo va gayraro dar bar megirand. Merosi ilmii Nasr ibni Muhammad sarfi nazar az mahdudiyati ideo­logi va aqidahoi diniyu irfoni, ba­roi muayyan namudani vazi muhiti ilmii davraash, halli baze masa­lahoi fiqh, akhloq va gayra ahamiyat dorand.

Инчунин кобед

SATO

SATO, asbobi musiqii torist, ki bo kamoncha menavozand. Sato dar bayni tojikoi, uzbekho, eroniyon, afgonho …