MURShID (arabi*~ irshodkunanda, rohnamo, pir), dar tasavvuf shakhsero guyand, ki ba tufayli riyozati badan, zikri bardavom (khafy yo jahri), samou gizo, sayru suluk, mujohidayu mushohida, zuhdu taqvo va vajdu irfon ba darajai shaykhi yo martabai qutbi rasida, dar jarayoni tariqat muridonro rohbari menamoyad. Baze Murshidho sarvari silsilahoi tasavvuf yo asosguzori on meboshand. Murshidhoro vobasta ba mazmunu mundarija va tarzi faoliyatashon ba du guruh — nazariyotchi va amaliyotchi taqsim kardan mumkin ast. Murshidoni nazariyotchi dar tahavvul, tashakkul va takomuli asoshoi ilmii tasavvuf mavqe doshtand (Boyazidi Bistomy, Mansuri Halloj, Najmuddini Kubro, Alii Hamadoni va digar). Baze Murshidho bo nuktahoi progressivi va ozodaadeshi khud (shathiyoti Boyazidi Bistomi, analhaqi Mansuri Halloj, vahdati vujudi Abdurrahmoni Jomi va amsoli on) ba inkishofi tarikhi afkori falsafii fors-tojik sahmi buzurg guzoshtaand. Dar ayni zamon baze Murshidhoi irtijoparast az mavqei khud istifoda burda, dar natijai istismori muridon va andukhtani molu amvol ba mulkdoroni kalon tabdil yoftand.
Adabiyot: B e r t e l s E. E., Sufizm i sufiyskaya literatura, Moskva, 1957.
M. Sultonov.