MUHAMMAD IBNI AHMADI SAMARQANDI (soli tavallud va vafotash nomalum), olim va faqehi asri 11 fors-tojik. Dar zodgohash Samarqand zindagi va tahsil karda, baroi takmili donish ba Bukhoro raftaast. Dar on jo fiqh, kalom, mantiq zaboni arabi, tarikhi khalqhoi Movarounnahru arab va gayraro omukht. Merosi ilmii u «Tuhfat-ul- fukaho», «Ezoh-ul-qavoid fi-l-muammo» («Sharhi qoidai muammo»), «Fi usul-il-fiqh» («Doir ba asoshoi fiqh) va gayra buda, to zamoni mo rasidaand. Du asari avval ba zaboni tojiki, okhirin ba zaboni arabi talif gardidaast. Asarhoi zikrshuda baroi omuzishi tarikhi tahavvulu takomuli fiqh va muayyan namudani maqomi on ahamiyat dorad.
U. Nazirov.