MUHAMMAD IBNI ABUBAKRI SAMARQANDI
(soli tavalludash nomalum — vafotash 1197, Samarqand), huquqshinosi fors-tojik. Doir ba jarayoni zindagiash malumotho kamand. Sarchashmahoi dastras khabar medihand, ki davrai bachagii Muhammad dar Samarqand guzashtaast. Sipas dar Bukhoro tahsil mekunad. Aksar ilmhoi rasmii zamonashro az bar namuda, khele mashhur megardad va hamchun yake az namoyandagoni madaniyatu marifati Osiyoi Miyona va Khuroson shinokhta meshavand. Bazan ba Muhammad nisbati Samarqandi, Bukhoroi, Sharqi, Qumi ham medihand, zero dar in joyho zindagi va ejod kardaast. Merosi ilmii Muhammad az «Sharat-ul-islom ilo dor-us-salom» («Dine, ki ba khonai (jannat) salomati mebarad») ba zaboni arabi (soli talifash malum nest) va «Hidoya» iborat ast. In asarho masalahoi mukhtalifi dinu shariat, qonunu qoidahoi zindagi, oiladori, munosibat dar oila, munosibati farzandon ba ahli bayt va padaru modar, khudidorakuni va gayraro dar bar megirand. Sarfi nazar az kharakteri dini va sinfi doshtanash merosi Muhammad baroi tahqiqu tadqiq va ravshan namudani baze masalahoi tarikhi qonunshinosii ilmii tojik az ahamiyat kholi nest. Asarhoi Muhammad dar zakhirai dastnavishoi Instituti sharqshinosii AF RSS Uzbekiston (raq. 2459/1, 3735/1, 5588, 4803 (IV) mahfuzand.
Ad.: Abdulloev I.. Hikmatul l o e v Samarqand olimlar, Toshkent. 1069, sah, 36.
U. Nazirov