Abdi Mirzoabdullohi Samarqandi (soli tavallud, va vafotash nomalum), shoiri tojik. Zodgohash dehai Urmetani nohiyai Ayni. Pas az kasbi kamol ba Samarqand raft va muqimi on shahr shud, Dar zamoni saltanati Umarkhon (hukmroniash 1809 – 1822) ba khidmati darbori u omad va dar mansabi nadimi khidmat mekard. Donishmandi fozil hozirjavobu bazlaguy budaast. Namunahoi ashorash ba tavassuti tazkirahovu bayozho to zamoni mo rasidaaid. In abyot az ust:
Baski dilsardam zi ahli ruzgor,
Gushai uzlat az on shud maskanam.
Qitae chandin, kitobe chand khush,
Az matoi dahr doram mugtanam.
Kismm gar zar nadorad, pest bok,
Simu zar – ashor, sipa – khaznaam.
Ad.; Sukhanmaroki Sayqali rui zamin, D., 1973