تسیرّاز جیگر، یک نوع بیماری مزمن اوجگیرندة جگر را گویند، که هنگام از بیماریهای سرایتی (هپاتیت ویروسی و غ .) ، زهرآلودشوی (از الکلها، گیاه غجملاس، کلرافارم، فسفر، ارسین) و غ. علّت یافتن آن به عمل میآید. در نتیجة بیماری جگر آدم ناقص، فشار سیاهرگ درآمدگاه آن بلند و دیگ. عضوها نیز آسیب مییابند. اصطلاح تسیرّاز جگر را، س. 1819 دُختُر و آناتوم فرنسوی لانّیک (برای افادة بیماری، که در نتیجة آن جگر زرد، پرچین و سخت میشود) پیشنهاد کرده است. التهاب راههای تلخران (خالنگیت) و رست شدن نیچههای تلخران باعث تسیرّاز جگر شده میتواند. اختلال گردش خون داخل جگر، ویران شدن مبادلة مادّهها (هنگام تیریاتاکسیکاز، فسیالیاز، کسلی قند و غ .) ، بیماریهای اوتایمّونی و بعضاً سل، بروتسیلّیاز، سیفیلیس، آپیستارخاز، کلانارخاز به انکشاف تسیرّاز جگر کمک میکنند. ظهورات تسیرّاز جگر گوناگون (سست شدن ارگانیزم، لاغر و بیحالی، درد کردن شکم، اختیلال هاضمه، باد شکم، کلانشوی جگر و سپرز، ضعفرمه، استسقاهo، بلند شدن تب و غ .) بوده، به شکل و دورة بیماری وابسته است. در انیستیتوت گستراانتیرالوژی اف رسّ تاجیکستان یک قطار اصولهای تشخیص و معالجة تسیرّاز جگر را دریافت کردهاند. مس. ، بیاپسیة جگر توسط سوزن، تحلیل پالیراگرفی زرداب خون و شکم، تحلیل میکروخیمیوی گاماگینتهای بافتة جگر و غ.
موالیجة برمحل تسیرّاز جگر به ریمیسّیه (موقت سبک شدن جریان بیماری) و بهتر شدن حالت بیمار امکانیت میدهد. پیشگیری: مبارزه با بیماریهایی، که باعث تسیرّاز جگر میگردند (مخصوصاً هپاتیت ویروسی و میزدگی)؛ معالجة برمدهل هپاتیتهای شدید و مزمن. 3. م. باباخاجهیف.