تولقون محمود

طولقون محمود (طولقوناو محمود روزییویچ؛ 1. 7. 1913، دیهه چیکخیتای ریان باغداد ولایت فرغانه-22. 9. 1983، دوشنبه) ، شاعر ازبکزبان تاجیکستان. اعضای کپسّ از س. 1944. اشتراکچی جنگ بزرگ وطنی (1941-45). کارکن خذمت‌نشان‌دادة مدنیّت رسّ تاجیکستان (1973). آموزشگاه پیدگاگی و انستیتوت معلمی تاشکینت را به اتمام رسانید (1934). از سال 1946 در مطبوعات کار می‌کرد. نخستین مجموعة شعرها و داستانهایش-«طنطنه» می‌باشد (1948). سپس مجموه‌های دیگر طولقون «محبّت حقیقی» (1954) ، «شادمانی» (1958) ، «پرواز» (1960) ، «چراغ» (1964) به طبع رسیدند. طولقون مؤلف داستانهای «خوشبختها»، «بهار لنین» (هر دو 1980) ، «پخته‌کاران»، «کُمسومول و بوران» (هر دو 1969) می‌باشد. سال 1968 مجموعة آچیرکهای تاریخی طولقون «کشّافان انقلاب» از چاپ برآمد، که در آنها راجع به مبارزه بر ضد باسمه‌چییان سخن می‌رود. مجموه‌های سالهای آخرش «دفتر عمر» (1974) و «نشان من» (1980) می‌باشد. شعرهای م. تورسون‌زاده، م. میرشکر، م. رحیمی، ب. رحیم‌زاده و دیگران را به ازبکی ترجمه کرده است. با آردین «شرف» (درجة 3) ، مدالها و گرماته‌های فخری پریزیدیوم ساویت عالی رسّ تاج. مکافاتانیده شده است.
ل .: پیستیل تدجیکیستنه، د. 1986.
م. مظفّراوه.