توفان نوه

توفان نوه موافق روایتهای مذهبی اشاره‌ به آبخیزییست، که در زمان نه پیغمبر به عمل آمده بود. وقتی پیغمبری به نه رسید، گویا خداوند به او فرمود، که درخت ساج بنشاند. چون نهال کلان شد، از چوب آن کشتی ساخت، که درازی‌اش 300 گاز، برش 50 گاز، بلندی‌اش 30 گاز بود. می‌گویند، که این کشتی سیا آشیانه داشت، آشیانة یکم برای هیوانات، آشیانة دوّم برای آدمان و آشیانة سوّم برای پرّندگان. وقتی طوفان سر شد، نه با خانواده و امّتانش وارد کشتی شده از هلاکت نجات یافت. بعد فرو نشپستن طوفان کشتی او بر جدی نام کوهی فرود آمد. همة موجودات دیگر به جز کشتی بودگان غرق شده بودند.

توفان نوه از جهت غایه از روایتهای قدیمة آشوریان غذای معنوی گرفته است و در بین خلقهایی، که در ساحل بهر و اقیانوسها زندگی می‌کردند، انتشار یافته است. بسیار شاعران بزرگ ادبیات کلاسیکی فارس-تاجیک در اشعارشان از توفان نوه یاد کرده‌اند.
و. طایراو، پ. فیلتاوه.