طبّ اسپورتی، مجوی تدبیرهای نظارتیست، برای بهداشت سلامتی و سر وقت آشکار نمودن بیماری ورزشگر. اصطلاح طبّ اسپورتی نسبتاً نو بوده، آن را به عوض «نظارت دُختُری» استفاده مینمایند. طبّ اسپورتی از تأثیر متقابلاً علم طبّ (گیگیینه، آناتومیه، فیزیولوژیه، بیاخیمیه، تیرپیه، جرّاحیه و غیره) و فنهان اسپورتی (نظریه و متدیکة تربیة جسمانی، پیدگاگیکه و پسیکولوژی اسپورتی و غیره) به وجود آمده است. همچون علم و عملیه طبّ اسپورتی وظیفه و اسلوب، نظریه و مسئلههای علمی و تدقیقاتی مخصوص دارد. یکی از خصوصیتهای مهمّ طبّ اسپورتی جلوگیری جریان تمرین (ترینیراوکه) میباشد.
سال 1946 در کامیتیت فیزکولتوره و اسپورت نزد ساویت وزیران ا.ج.ش.س. اوّل سکسیه، بعدتر (سال 1952) فیدیرسیة طبّ اسپورتی ا.ج.ش.س. تشکّل یافت. برای تییار کردن دُختُران ساحة اسپورت سالهای 60 در فکولتیت طبّی انیویرسیتیت ترت و شعبة طبّ اسپورتی تأسیس یافت. کفیدرة اوّلین طبّ اسپورتی در انستیتوت مرکزی فیزکولتوره (شهر مسکو) سال 1969 گشاده شد. حالا همة انستیتوتهای فیزکولتورة مملکت کفیدرة طبّ اسپورتی دارند. مسئلههای علمی و متدی طبّ اسپورتی در جرنل «تیاریه ا پرکتیکه فیزیچیسکایی کولتورы ا اسپورته» (از سال 1937) چاپ میشوند. در تاجیکستان یکمین کفیدرة طبّ اسپورتی در انستیتوت تربیة جسمانی سال 1974 تأسیس یافت.
دبیات: اسپورتیونیه میدیسینه (کتاب درسی) ، مسکو، 1980.
ن. قابلاو.