تیپلاواز، لوکوموتیویست، که محرک درونسوز دارد؛ قوّة محرک توسط تحویل قوّة (مکانیکی، گیدرامیاسنیکی یا الکتری) به چرخها داده میشود. غایه استفادة محرک حرارتی در لوکوموتیو آخر عصر 19 پیدا شد. محرک نمونوی درونسوز را اینجینیر روس و. ا. گرینیویتسکلی سالهای 1908-12 ساخت. اینجینیر ساویتی ا. ن. شیلیست سال 1922 تیپلاواز کانستروکتسیش خیلی خوب را با ژنراتور مکانیکی گزی پیش نهاد (این غایه فقط سالهای 50 عصر 20 در شویتسیه عملی گردید). نخستین تیپلاواز مگیسترل در ا.ج.ش.س. سال 1924 از روی نقشة یه. م. گکّیلع ساخته شد. تیپلاوازهای تحویل الکتری، که در آنها زانونورد محرک اساسی لنگر ژنراتور اساسی الکتری را به گردش میآرد، بیشتر معمول گردیدند.
گردیش لنگرهای محرکهای الکتری کشنده توسط تحویل دندانهدار به جفت چرخها داده میشود. به قسم ایکیپجی تیپلاواز رقم اساسی و ارابَچه (تیلیجکه)-ا دو، سه یا چارمیهوره با جفت چرخها، بوکسهها و آویزههای ریسّاری داخلند. در رمة اساسی کوزاو تیپلاواز جایگیر میشود. تیپلاوازها یک، دو یا سیکوزاوی (یه) ک، دو یا سیسیکسییگی) میشوند. تیپلاواز از کبیلة ماشینیست (در کوزاو) اداره میشود. ماشینیست توسط نظاره (کنترلّیار) بسّامد گردش نورد محرک را مقرّر میکند. ترتیب کاری ژنراتورهای الکتری و محرکهای الکتری کشنده باشند، وابسته به پرافیل راه آهن اتوماتی تغییر مییابند. کبینه را از قسم ماشینی عادتاً کمیرة اپّرتها جدا میکند، که در آن اسباب و دستگاههای پیوستکنندة زنجیرهای قووّگی تیپلاواز جایگیر میشوند. در قسم ماشینی، به غیر از محرک، ژنراتور اساسی، کمپرسار، بتریّه اکّومولیتاری، فیلترها و غیره جایگیرند. در تیپلاواز انرژیة سوزیشواری نظر به پراواز تقریباً 6 مراتبه ثمرهناکتر استفاده میشود. ک. ا. م تیپلاوازهای زمانوی به 28-32% برابر شده میتواند و تا 120-160 کم/س سرعت میگیرند.