تیاکرتیه

تیاکرتیه (از یونانی خدا و حاکمیت) ، یک شکل دولتدارییست، که سردار دولت (عادتاً دولت مانرخیستی) در این زمان پیشوای دین بوده، «سایة خدا در زمین» و «روحانی پاک و مقدّس» خوانده می‌شود. قانونهای اساسیته تیاکرتیه کلام مقدّس، شریست و اراده و خواست راهبران دین شماریده می‌شدند.

در عصرهای میانه در شرق نیز دولتهای تیاکرتی موجود بودند. مثلاً، همة خلیفه‌های عرب حاکمیت سیاسی و دینی خلافت را به عهده داشتند. در غرب چنین حاکمیت را کلیسای مسیحی و کتالیکی اداره می‌کرد. در دورة حاضره وتیکن مانرخیة تیاکرت بوده، راهبر دولت آن پپة ریم (سردار کلتسای کتالیکی) می‌باشد. بعضی تشکیلاتهای دینی خارجی با مقصد رویپوش کردن تأثیر دین به سیاست داخلی و خارجی مملکت وظیفة غیریدینی کلیسا را ترغیب نموده، کوششهای مدرنزتسیة دینی را برای مقصدهای خود استفاده می‌برند. یو. سمیرناو