توتالوژی (یونانی tautologia، از tavto:-همان و لاگاس) در زبانشناسی، تقرار یک یا یکچند کلمة هممعنا را گویند، که به سخن گونده مضمون نو علاوه نمیکنند. توتالوژی شکلهای گوناگون دارد: ا) به طرز دیگر بیان کردن فکر-«نطق مؤلف-سخن (مؤلف است» (یک معنی با شکل دیگر افاده شده است)؛ ب) استفادة کلمههای زیادتی-«از همه بهتریة آنها» («از همه» زیادتی آسمده است)؛ و) تکرار کلمههای همریشه در یک عباره یا جمله-«خصوصیتهای خاص»، «در اثر مذکور چندین سرچشمهها ذکر شدهاند»؛ گ) تکرار مبتدا در خبر نامی-آدم-آدم است، کار کار است. در دو مادّة بالا توتالوژی همچون پلیامزم (جزء زیادتی) ظهور کرده است. گاها تکرار پرّه یا ناپرّة کلمهها (آهسته-آهسته، نان-پان و غیره را) توتالوژی میگویند، که درست نیست. زیرا در این نوع تکرار کلمهها نسبت به شکل تنهایشان معنا و ماهیّت اسلوبی (نو ظاهر مینمایند.
و. کپرناو.
Инчунин кобед
سفر
سفر (عربی-تهی، خالی) ، ماه دوّم سالشماری قمری هجری، که از 30 روز عبارت است. …