تشنگی

تشنگی، تشنمانی، ته‌اتّوش، حالت فیزیولوژی آر-گنیزم را گویند، که خشک شدن دهان و حلق حس می‌شود و به آبنوشی مایل می‌گرداند؛ احتیاج آدم و هیوانات را به آب تنظیم می‌نماید. شدّت تشنگ به دوامناکی موه-لت آب ننوشیدن، درجة توسط عرق و پیشاب خارج شدن آب از ارگانیزم، مقدار نمک آش به واسطة خوراک به ارگانیزم داخل‌شده وابسته است.

تشنگ در نتیجة فعالیّت «مرکز نوشیش» (مجموع هوجیره‌های عصبی شعبه‌های گوناگون عصبیة-مرکزی-زیردونگی باصره، سیستم لیمبی و جسم تورشکل، قشر نیمکره‌های کلان و غیره) به عمل آمده، به مجموع ری-اکتسیه‌های ریفلیسکسی علاقه‌مند است. هنگام بعضی باماریهای عصب، غدودهای اینداکرینی، اختلال مبادلة آب و نمک، تغییر مقدار الکترولیتها در خون و غیره تشنگی از حد زیاد مشاهده می‌شود.