ترن

ترن (حربی) ، 1) سلاح قدیمة محاصرویست (غولچوبی، که نوک متالی داشت) ، که آن را برای ویران کردن قلعه، دروازه و مناره به کار می‌بردند. 2) قسم زیرآبی کشتی را گویند، که توسط آن به کشتی دشمن ضربة ترنی می‌زدند؛ در کشتیهای بیل‌دار، اینچنین زرهپوش نیمة 2-یوم عصر 19 به کار می‌بردند. 3) یک اصول جنگ هوایست، که بعد به آخر رسیدن لوازمات جنگی با وینت یا بال سمالیات خود به سمالیات دشمن ضربه می‌زنند. اوّلین ترن را لیاتچیک حربی روس پ. ن. نیاتیراف 8 سپتامبر 1914 در جنگ یکم جهان به جا آورده است. آهای جنگ بزرگ وطن (1941-45) لیاتچیکهای قیرکننده با اصول ترن شمارة زیاد سمالیاتهای دشمن را زده غلتاندند. 4) ضربة بی‌واسطه‌ای است، که مخصوصاً تنکهای وه‌انین با تنة خود به ماشینهای زرهپوش دشمن می‌رسانند (وقتی که با توپ و آتش نابود کردن امکان‌ناپذیر است).