تبقه

طبقه (عربی-گروه، یکقیسم مردم) ، یک گروه اجتماعی آدمان است، که از جهت موقعهای اقتصادی و حقوقی خود فرق می‌کنند. اساساً خاص ساخت غلامداری و فئودالیست. تفاوتهای طبقویی، که خود یکی از شکلهای فرقیّتهای صنفی می‌باشند، باعث به صنفها تقسیم شدنّ جمعیت می‌گردند (نگرید لنین و. ا. اثرها، جلد 2، صحیفة 498). عنعنه‌یو عادتهای طبقه میراثیند. در جمعیّتهای غلامداری و فئودالی (یونان و ریم) حاکمیت دولتی فرقیّتهای صنفی اهالی، مقام، حقوق و عهده‌داریهای هر کدام طبقه را به حکم قانون درآورده بود.

به طبقه‌ها تقسیم شدن اهالی نتیجة تقسیمات صنفی باشد هم، آنها کاملاً یک نبودند. مثلاً، در ریم قدیم، با وجود به پتریسیی و پلیبیّها تقسیم شدنیتبقه‌ها، ه‌ا روی دارایی باز به چندین طایفه‌ها جدا می‌شدند. در اوراپة فئودالی روحانیان و دوارینها طبقة بالایی حساب شده، آنها نسبت به طبقة پست (سوداگران، هنرمندان، دهقانان) امتیازهای کلان داشتند.
در آسیای میانة فئودالیتبقه‌ها از خواجه‌یو سعیدها، سوداگر و هنرمندان عبارت بودند. در بعضی مملکتهای شرق طبقه‌ها از روی کسب و فرقیّت ایتنیکی در شکل کسته وجود داشتند. پیدایش و انکشاف مناسبتهای کپیللیستی باعث تنزّل طبقه‌ها گردید.