شاهزاده ابدولّتیف

ابدولّتیف (1423، هرات-8. 5. 1450، سمرقند) ، شاهزادة سلالة تیموریان، پسر الغبیک. در تربیّت ابدولّتیف بابایش شاهرخ و مادرکلانش گوهرشادبیگیم نقش مؤثری داشته‌اند. ابدولّتیف در یورشهای سلطان بی‌واسطه شرکت داشته، پس از مرگ گوهرشادبیگیم در رأس سپاه تیموریان هرات قرار داشت. سال 1447 میان ابدولّتیف و شاهزاده الاودّوله برای کسب نفوذ در خراسان زدوخورد به عمل آمد و در جنگ نیشاپور به دست رقیبش اسیر شد.

بدولّتیف  با دخالت پدرش از اسارت آزاد گردید و حکومت ولایت بلخ را صاحب شد. ابدولّتیف با هدف صاحب شدن بر تخت سمرقند با همدستی شاهزادة تیموری ابوالقاسم بابور و بیکهای تیموری الیه پدرش الغبیک قیام کرد و بعد از مبارزة دوساله (1449) در دیهه دمیشق سمرقند صاحب تخت شد. ابدولّتیف در تاریخ با نام شاهزادة پدرکُش معروف است.

با رضایت او پد­رش و برادرش عبدالعزیز میرزا به قتل رسیده‌اند. ابدولّتیف پس از شش ماه سلطنتش (1450) به توسط نوکر خاص الغبیک به اسم بابا هوسین بهادر کُشته شد. ابدولّتیف شخص خودخواه و شهرتپرست، ولی در این زمان از اخلاصمندان علوم، تاریخ و فلسفه و الهیات بود و گاهی در شعر هم هنرازمایی کرده است.

د .: برتالد و. و. ، ساچینینیه، ت. پ، 2. رباطы پا آتدیلنыم پروبلمم استاری سرید­نیی ازی. الوگبیک ا اگا وریمیه، م. ، 1964.