سورکاو الکسی الکساندراویچ

سورکاو الکسی الکساندراویچ (13. 10. 1899، دیهه سیریدنیوا، حاضره ریان رыبینسک ولایت یراسلول-14. 06. 1983، مسکو) ، شاعر ساویتی روس، خادم جمعیّتی، قهرمان محنت ساتسیلیستی (1969). اعضای کپسّ از سال 1925. فکولتیت ادبیات انستیتوت پرافیسّورة سرخ را تمام کرده است (1934). اشتراکچی جنگ گرجدنی (1918-20) و جنگ بزرگ وطنی (1941-45). اثرهایش از سال 1918 نشر می‌شوند. در شعر و سرودهای سالهای 30 سورکاو قهرمانی و فداکاری مردم در سالهای جنگ گرجدنی وصف شده است (مجموه‌های «آغاز سرود»، 1930؛ «جنگ آخرین»، 1033؛ «همسالان»، 1934؛ «وطن جسوران»، 1935؛ «ما چنین به وایه رسیدیم»، 1940 و غیره). در بهترین شعرهای سالهای جنگ (سرود «در آتشدان تنگ آتش ولوله می‌کند…» و غیره؛ مکافات دولتی ا.ج.ش.س.، 1946) ، که به مجموه‌های «ماه دسامبر در نزد مسکو» (1942) ، «هجوم» (1943) ، «روسیه جزا‌دهنده» (1944) و غیره داخل‌شده‌اند، سورکاو به لیریکه رویی آورده، خشم و غضب عمومی‌خلقی، غم و اندوه، سعی و کوشش جنگاوران را به غلبه افاده کرده است. خاطرات خود را چون اشتراکچی حرکت طرفداران صلح در مجموه‌های شعرهای «بگذار صلح در تمام جهان پایدار باشد!» (4950؛ مکافات دولتی ا.ج.ش.س.، 1951) ، «شرق و غرب» (1967) ، «سرود در بارة انسانیت» (1961) ، «بخت چیست؟» (1969) ، «بعد جنگ» (1972) و غیره گرد آورده است. همچون ترجمان نیز معروف است. در کتاب «ندای عصر» (1965) مقاله‌ها و نطقهای او دایر به مسئله‌های ادبیات جمع آورده شده‌اند. بسیار شعرهای سورکاو به زبایه‌‌های خلقهای ا.ج.ش.س.، از جمله به تاجیکیوه زبانهای خارجی ترجمه شده‌اند. سرمحرر «لیتیرتورنیه گزیته» (1944-46) ، جرنل «آگانیاک» (1945-63)؛ سالهای 1962-78 سرمحرر «کرتکیه لیتیرتورنیه اینتسیکلاپیدیه». نامزد به اعضاگی کامیتیت مرکزی کپسّ (1956-66) ، اعضای قمیصسیة مرکزی تفتیشات کپسّ (1952-56)؛ دیپوتت ساویت عالی ا.ج.ش.س. (دعوتهای 4-9) و ساویت عالی رسفسر (دعوتهای 2-3). عضو ساویت عمومی‌جهانی صلح (از سال 1953). کاتب اتّفاق نویسندگانیا.ج.ش.س. (از سال 1949؛ سالهای 1953-59-کاتب یکم). لوریت  موکافات بینلخلقی به نام باتیف (1976). با 4 آردین لنین، 4 آردین دیگر، آردین بلغاری کریلّ و می‌فادیی، اینچنین مدالها مکافاتانیده شده است.

اسار: سابرنی ساچینینی و 4-خ تامخ، مسکو، 1973.