سوال و جواب

سؤال و جواب         یکی از صنعتهای معنویست، که برای روشن و تأثیربخش بیان نمودن فکر و حسیات، خذمت می‌کند. سؤال و جواب در شعر بیشتر مشاهده می‌شود. این صنعت شکلهای گوناگون دارد: شاعر گاه به خود سؤال داده، خود جواب می‌گود، گاه قهرمانان با هم سؤال و جواب می‌کنند؛ بعضاً چند سؤال و جواب در یک مصرع، گاه سؤال در یک مصرع و جواب در مصرع دیگر می‌آیند.

مسلن؛

امد بر من. که؟ یار. که‌ای؟ وقت سحر.

ترسنده ز که؟ ز خصم. خصمش که؟     پدر.

دادم-ش دو بوسه. بر کجا؟ بر لب تر.

لب بود؟ نه. چه بود؟ عقیق. چون بود؟ چو شکر.

س. عمراناو.