سوهروردی شهاب‌الدّین ابولفوتوه

سهروردی شهاب‌الدّین ابولفوتوه یحیی ابن حبش ابن امیرک (تقریباً 1153، سهرورد ایران-29. 7. 1191، هلب) ، فیلسوف فارس-تاجیک، مؤسس جریان فلسفی اشراقیه (ملقّب به شیخولیشراق و شیخولمقتول). معلومات ابتدایی را در زادگاهش گرفته، برای ادامه‌ تحصیل به مراغه سفر نمود، آن جا از استادش مجدودّیة جلی علوم دینوه حکمت را آموخت و با فخر‌الدّین راضی شناس شد. وعد به اصفهان آمد و آثار ابوعلی‌سینا و «بصیر»ر ابی صحنا را آموخت. سهروردی کتاب ابوعلی‌سینا «اشارات و تنبیهات»، رسالة «غیر» را از عربی به فارسی ترجمه کرده، «اشارات» را شرح داد. کتاب «غربت-ال-غربیه» را در ادامه‌ رسالة «هه‌ای ابن یقظان» سینا نوشت. در اصفهان با دستنویس کتاب «حشمت-ال-متریقییین» او شناس شد و از آن الهام گرفته به آفریدن سیستم نو فلسفی پرداخت.
تعلیمات فلسفییسوهروردی اساساً در کتاب «حکمت-ال-اشراق» (سال 1186) بیان شده است. عقیده‌های فلسفی سهروردی تحت نفوذ زردشتیه، مشّایه، نوفلاتونیه و کلام تشکّل یافته‌اند. در سن تقریباً 36-ز7-سالگی با فتوای فقیهان و امر ملک صلاح‌الدّین ایوبی سهروردی به کفر و الحاد متّهم شده، در قلعة هلب به قتل رسید.
یا. آدینه‌یف.