سافیزم (از یونانی sophizma-بافته، غیوری) ، سهو غرضناک منطقیست، که هنگام اثبات یگان نقطة دروغ استفاده میشود. با صافیزم مقدّمههای دروغ را قصداً حق حساب کرده و یا طلبات قانونهای منطق را رعایه نکرده، از آنها خلاصه میبرارند. مثلاً، «چیزی، که تو گم نکردهای، داری؛ تو شاه گم نکردهای، پس، تو شاه داری».
مقسد استفادة صافیزم: توسط خلاصبراریهای نادرست، ولی از جهت منطقی ظاهراً درست، حق برآوردن فکر دروغ. از این رو صافیزم را نتیجة فیراب برقصدانه دانستن درست است. برای آن که در خلاصبراری از صافیزمها پهای نبرند، آنها را دیده و دانسته با نظام مخصوص میسازند. بنا بر این، مویین نمودن درستی یا نادرستی این گونه خلاصبراریها بعضاً امر محال است. و. ا. لنین صافیزم را در مثال سخنان پلیخناو در باب ملّیکنانی زمین تحلیل نموده، آن را دلیلهای بردروغ و کلمهبازی نامیده است. با مفهوم صافیزم مفهومهای «صافیست» و «صافیستیکه» (سوفسطایی) رابطة مضمونی دارند. ن. سیفاللهاف.