سکلیراز

سکلیراز (از یونانی sklerosis-سختشوی) ، تصلّب، انعیساب، سلبات، زیچشوی بافتة پیوندی یگان عضو بدن آدم و هیوان را گویند. در نتیجة سکلیرازی عضو جزءهای مهم لحیمه (پرینخیمه) نابود شده، جای آنها را بافتة پیوندی دغلنخ می‌گیرد؛ بعضاً در آن امیلاید، گیلیپ، آهک و غیره تهشین می‌شود. این حالت عادتاً در نتیجة افزایش هوجیره‌های بافتة پیوندی-فیبرابلستها و از آنها متّصل حاصل شدن مالیکوله‌های کالّگین به وجود می‌آید. سبب نابودشوی جزءهای لحیمه هنگام سکلیراز التهاب مزمن (سل، ترباد، سیفیلیس و غیره) ، ویرانشوی گردش خون بازایستادن خون در وینه‌ها) ، مبادلة مادّه‌ها و غیره می‌باشد. نگرید نیز اتیراسکلیراز، کردیاسکلیراز، نیفراسکلیراز.