سرتراشی، یک نوع کسب، یکی از پیشههای قدیمیست. در گذشته سرتراشی مشغولیّت مردانه بود. سرتراش برابر تراشیدن مویسر، ریش و به ترتیب درآوردن مویلب اینچنین ختنه، خونگیری، طبابت بعضی کسلیهای عصب را به عهده داشت. اکثر سرتراشان شاگرد داشتند. بعد آموختن کسب سرتراشی شاگرد مراسم راضیگی استاد را میگذراند (نگرید، کمربندان) و استای مستقل میشد.
وستاخانة سرتراشی را سرتراشخانه میگویند. آن در گذر و محله و بازارها ساخته ش و-ده، با لوازمات ضروری (پاک و، ماشین مویسرگیری، دوکارد، آیینه، قیچی، شانه، عطریّات و غیره) جهازانیده میشود. سرتراشها را در اتّفاق ریسپوبلیکههای ساویتی سوسیالیستی سایوز ساویتسکیخ ساتسیلیستیچیسکیخ ریسپوبلیک ا.ج.ش.س. از سال 1930 به ارتیلها موتّخید گردانیده، دیرتر به کامبینتخای خذمت میشی شهر و ریانها وابسته کردهاند. حالا سرتراشی در کورسهای مخصوص آموزانیده میشوند. ت. شاکراو.