شرف‌الدّین علی یزدی

شرف‌الدّین علی یزدی (س. تو. نامعلوم-وف. 1454، دیهه تفت یزد) ، مورخ و شاعر فارس-تاجیک. در عهد تیموریان عمر به cap برده، بیشتر حیاتش را در دربار شاهرخ و پسر دوّم او میرزا ابوالفتح ابراهیم سلطان، که حاکم فارس (1415-36) بود، گذرانیده است. بنا به معلومات «تاریخ رشیدی» حاکم عراق عجم سلطان محمّد س-های 1423-24 شرف‌الدّین علی یزدی را به نزد خود (ش. قُم) دعوت می‌کند. س. 1429 شاهرخ شرف‌الدّین علی یزدی را به یزد خوانده مربّی الغبیک تعیین کرد. س-های 1446-47 شرف‌الدّین علی یزدی برای در عصیان سلطان محمّد اشتراک کردنش به قتل خوکم می‌شود. با دخالت ابدولّتیف ابن الغبیک او از قتل خلاص شده، با بهانة یاری به کارهای علمی الغبیک به سمرقند فرستانیده می‌شود. بعد از وفات شاهرخ شرف‌الدّین علی یزدی با اجازت سلطان محمّد، که در آن وقت حاکم خراسان بود، به دیهه تفت یزد رفته، آن جا وفات می‌کند. شرف‌الدّین علی یزدی  بروقت همچون شخص پارسا و عالم شهرت یافته بود. و اثرهای بسیاری نوشته است. اثر اساسی وه‌ای «ظفرنامه» (تألیفش 1419-25) می‌باشد، که آن به تیمور بخشیده شده است. شرف‌الدّین علی یزدانی با تخلّ. «شرف» شعر هم ایجاد کرده است.    ن. قاسم‌اف.