«شرفنامة احمد منیری» «شرفنامه»، «فرهنگ ابراهیمی»، فرهنگ تفسیری فارسی-تاجیکیست، که ابراهیم قوام فاروقی س. 1473/74 در هندوستان به یاد شیخ احمد ابن یحیی منیری تألیف کرده است.
ز مقدّمه و 31 باب و یکچند فصل عبارت است. در مقدمه عاید به لیکسیکه و گرمّتیکة زبان فارسی-تاجیکی بحث آراسته است. ترتیب لغت الفبایست. برابر کلمههای اصلی فارسی در «شرفنامة احمدی منیری» نام اشخاص محلها و بعضی کلمههای ترکی، اردو و غ. شرح یافتهاند. از اشعار اکثر نمایندگان ادبیات کلاسیکی فارس-تاجیک مثالها آورده شدهاند. از اشارههای مؤلف برمیآید، که او از فرهنگهای «زوفانگویا و جهانپویا»، «لسان-اش-شعرا»، «ادات-ال-فضلا»، اثر جغرافی «عجایب-ال-بولدان» و غ. استفاده کرده است. در دورههای منبعده مؤلفان «مویید-ال-فضلا»، «کشف-ال-ل و-رات ول-اصطلاحات»، «مجمع-ال-فُرس»، «فرهنگ جهانگیری» و دیگ. از «شرفنامة احمد منیری» استفاده بردهاند.
نوسخههای دستنویس «شرفنامة احمد منیری» در کتابخانههای دنیا (دو نسخهاش در گنجینة دستنویسهای این-ت شرقشناسی اف رسّ تاج .) محفوظند.
د .: بیوسکیی س. ا. ، آپیسنی تدجیکسکیخ ا پیرسیدسکیخ روکاپیسیی انستیتوته نراداف ازی، و. 4. م. . 1962.
و. کپرناو.