سکّاکی

سکّاکی (سال تولد و وفاتش نامعلوم) ، شاعر ازبک (عصر 15). نام و اصل و نسبش نامعلوم. در دایرة ادبی سمرقند نشو و نما یافته است. سکّاکی یکی از پایه‌گذاران قصیده در ادبیات ازبک می‌باشد (ممدوحانش-سلطان خلیل (حکمرانی‌اش 1405-1409) ، الغبیک (حکمرانی‌اش 1409-1449). در شخص الغبیک شاعر حکمران ایده‌آلی معرفتدوست و صاحبفرهنگ و حامی خلق را تصویر نموده است. در غزلیات سکّاکی بزرگی و قدر انسان، عشق، منظره‌های زیبای طبیعت و غیره وصف شده‌اند. بعضی غزلهای او دارای مضمون اجتماعی (ناراضیگی و نابرابریهای اجتماعی، تنقید جهل و نادانی) می‌باشند. سکّاکی از زبان خلق و عبارات نازک و زیبای آن استفاده کرده است. در آثار لطفی، گدایی، عطایی، نوایی و دیگران تأثیر ایجادی سکّاکی به نظر می‌رسد.
غزلیات و قصاید سکّاکی در دیوانی جمع‌آوری شده‌اند، که نسخه‌های دستنویس آن در کتابخانة موزیی بریتنیه (لاندان) و کتابخانة انستیتوت شرق‌شناسی اف رسّ ازبکستان محفوظند.