شکرسیب، یک نوع سیب محلیست. آن را اساساً در ویل-های کولاب (دیهههای بلجوان، سریخاسار و دشتیجم) ، لنینآباد (p-ن عورا تپّه) ، اینچنین سمرقند رسّ ازبیکستان میپرورند. درختش قدپست، سیرحاصل، به سرما و خشکی تابآور. آخ. ژوئیه میپزد، حجمش میانه (50-70 گ) ، پوستش غفس، سفید زردتاب، کمآب، خیلی شیرین. بیشتر برای ترخوری استفاده میبرند. نهالش سال سوّم به حاصل میدرآید. درخت 25-سالة شکرسیب تا 150-170 کگ حاصل میدهد.
ن. شکوراف.