شغاد

شغاد یکی از پیرسانجهای «شاهنامه» فردوسی، پسر زال. مادرش کنیزک نوازندة رود و گوینده‌ای بوده است. از اییام کودکی ستاره‌شناسان مویین کردند، که از و شور و ستیزی در دهان خواهد برخاست. زال عورا به نزد شاه کابل فرستاد، تا همان جا پرورش یابد. شاه کابل دخترش را به و داده، امید داشت از باج دادن به رستم آزاد شود. وقتی رستم از آنها باج خواست، شغاد با شاه پیمان بستند، که رستم را بکُشند. شغاد با نیرنگ رستم را به کابل آورد. شاه کابل در شیگارگاه رستم یکچند چاه کنده بود. رستم با رخش و همراهانش به آن چاهها افتیده، کُشته شدند. پیش از مرگ رستم شغاد را با تیر کمان هلاک کرد.

م. دلاوراف.