سداوین و میخائیل

سداوین و (sadoveanu) میخائیل (5. 11. 1880، پشکن-19. 10. 1961، بوخریست) ، نویسندة رمین، خادم دولتی و جمعیّتی، اعضای آکادمی رومینیه (1921) ، قهرمان محنت سوسیالیستی ریسپوبلیکة خلقی رومینیه (1955). از عایلة ادواکت. در حکایه‌هایش (مجم. «قبر کودک»، 1906؛ «ساکنان تهخانه‌ها»، 1912 و غیره) حیات دهقانان انعکاس یافته است. صفتهای بهترین خلق رومین را در رمان «تبرزین» (1930) نشان داده است. سوداوین و سالهای 30 به جنر تاریخی رو آورد. تریلوژی «برادران جدیر» (1935-1942) و دیگر رمانهای او مبارزة خلق رومین را برای استقلال و برابری اجتماعی انعکاس می‌کنند. بعد از فاشیزم آزاد شدن رومینیه (1944) سوداوین و دربرپا کردن ساخت نو جمعیّتی اشتراک نمود. سال 1945 رئیس پارلمنت، 1946 جا‌نشین رئیس مجلس بزرگ ملّ انتخاب شد. سوداوین و در رسالها و مجم. مقاله‌های «نور شرق» (1945) ، «کلییداسکاپ» از ساخت جمعیّتی و دولتی اتّفاق ساویتی حکایت کرده است. اثرهای آخرین او-پاوست «میتریه کاکار» (1949) و رمان تاریخی «نیکاره پادکاوه» (1952) جمع‌بست انداشه‌های نویسیده عاید به تقدیر خلق و دهقان رمین می‌باشند. سوداوین و رئیس این ریسپوبلیکة خلقی رومینیه (1949) ، نایب-پرزیدنت آکادمی رومینیه، رئیس کامیتیت ملّی طرفداران صلح، اعضای جمعیّت عمومی‌جهانی صلح بود. لوریت مکافات بینلخلقی لنینی «برای مستحکم نمودن صلح بین خلقها» (1960). دو اثر سوداوین و «میتریه کاکار» (1953) و «جزیرة گلستان» (1955) به تاجیک ترجمه شده‌اند.
اس .: ازبرنّыی پرایزویدینی، م. ،
1 (957؛ برتیه جدیر، م. ، 1، 97: 1.
د .: ر ا ی ز م ان پ. ا. ، میخائیل سداوین و. بیابیبلیاگرفیچیسکیی اوکه‌زتیل، م„ 1962.