راموز

راموز، دلفین، دلفین، دلفین (dolphininaی) ، یک ووع شیرخورهای بهری را گویند، که از جملة کیتهای دنداندار می‌دانند. درازی تنشان 1، 2-10 م. اکثر راموز در تخته‌پشت بال شناوری دارند. فوکشان باریک و دندانشان خیلی بسیار (زیاده از 70) است. سیستم عصب مرکزی راموز نغز انکشاف یافته است؛ نیمکره‌های مغز سرشان کلان است (در قشر آن تا 30 ملرد هوجیره‌های عصب هست). بنا بر این راموز اخبار بسیاری را قبول و تحلیل و مثل طوطی بسیار کلمه‌ها را تکرار کرده می‌تواند. از بس که راموزها به آسانی رام می‌شوند، آنها را در آکینریومها و دلفینریّها نگاه داشته، چون هیوان لبارتاری و سیرک استفاده می‌برند. الحال عالمان عاید به خانگی کردن بعضی نمودهای راموز تدقیقات می‌برند.

راموزها جانوران تیزشیناکننده‌اند (سرعت حرکتشان تا 50 کم/ساعت). اکثراً گله-گله شده زیدگی می‌کنند. مادی، نرمبدنهای سرپایی و بعضاً خرچنگ-شکلها را می‌خورند. بعد 10-12 ماه دورة حامله یک بچه می‌زایند، که آن در 3-5-سالگی به بلاغت می‌رسد. راموزها 30-50 سال عمر می‌بینند. در عالم 48 نمود راموز (از 20 چینی) و در بحرهای ا.ج.ش.س. 15 نمودشان (از 12 جنس) معلومند. در بهر سیاه 3 نمودشان هست. تکامل گیدرادینمی شکل بدن، ساخت و خصوصیتهای پوست، قابلیّت تا به چقوریهای زیاد غوطه زدن و بسایار دیگر خصوصیتهای راموز برای بیانیکه اهمیت دارند. یک کتار خصوصیتهای سیستم نفسکشی و گردش خون راموزها (افزون بودن میاگلابین، مدّت دراز نگاه داشتن نفسکشی بیرونه، ناهسّاسی مرکز نفسکشی به برزیادی گاز کربنت در خون، سست شدن نبض و از نو تقسیمشوی جریان خون در وقت به آب غوطه زدن، مبادلة آب و نمک و غیره) از نظر فیزیولوژیه و طبّ جالب دقّتند. در این زمان راموزها را همه‌طرفه می‌آموزند. در خارجه رامیزها را به مقصدهای حربی (یافتن جایهای میندار، کشتیهای غرق‌شده، اینچنین آشکار کردن کشتیهای زیرآبی و غیره) نیز استفاده می‌برند، گوشت و روغن بعضی نمود راموز را در ژاپن و جزیرة سالامان می‌خورند. در ا.ج.ش.س. از سال 1966 شکار راموز منع است.