ریمبرندت هرمینس ون ریین (15. 7، 1606، لاندان-4. 10. 1609، آمستردام) ، رسّام و گرفیک گالّندی.
سنعت رسّامی را در لییدین از یه. ون سونینبیورخ (1620-23) و در آمسترداماز پ. لستمن (1023) آموخته است. سالهای 1625-31 در لییدین به کار مستقلانة ایجادی پرداخته، از سال 1632 در آمستردامزیسته است. تخییولات بایی و افادة ایهتیراسات بلند از مصوّرههای اوّلینش پیداست («نذر به معبد»، 1628-29، کنستخلّی، گمبورگ). گمنیزم عمیق، ظهورات عالم باطنی انسان، مندرجة غایوی بایی، آبرزهای برجسته و مهارت بینظیر از جهتهای اساسی ایجادیات ریمبرندت میباشند. حیات واقعی انسان و حسیات مختلف او موضوع اساسی اثرهای او به حساب میروند. پارتریت گروهی «درس آناتومیة دکتر تیولپ» (1632، موریتس-خیایس، گهاگه) به او شهرت آورد. در مصوّرههای سالهای 30-یوم ریمبرندت ر. تأثیر اسلوب براکّا حس میشه-ود («نابینا کردهای سمسان»، 1636، انستیتوت رسّامی شتیدیلیف، فرنکفورت می) ، آبرزهای سرشار دراماتیزم و دموکراتیزم («وارهانیدن عیسی از چارمیخ»، 1634، ایرمیتج، لنینگرادو ریلیستانه هم («دنیه»، 1636، همان جا) آفریده است. پارتریت گروهی «طلایه» (11642، رییکسمیوسیم، آمستردام) هماهنگ مبارزة آزادیخواهانة خلق گالّند بوده، باعث قوّت گیریف-تن ضدیت بین صنف برجوزیه و صنعت دموکراتی ریمبرندت گردید. از سالهای 40 ریمبرندت اساساً به موضوعهای دینی رو آورده، نازکترین رشتههای حسیات انسانی را به قلم میآورد («داوود و اعانهفن»، 1642، «عایلة مقدّس»، 1645-هر دو در ایرمیتج؛ «عیسی با پیروانش در ایمّوس»، 1648، لور، پریج). به اثرهای سالهای 50-ام ریمبرندت واضحیّت و محتشمی خاص است («یعقوب فرزندان یوسف را دعای خیر میکند»، 1656، نگارستان مصوّرهها، کسّیل). اینچنین بهترین اثرهای پارتریتی (پارتریتهای یان سیکس، 1654، نگارستان مصوّرهها، برلین-دلیم؛ زن برادهاش، 1654، موزی صنعت تصویری به نام الکساندر سیرگییویچ پوشکین، مسکو؛ پسرش تیتوس هنگام مطالعه، 1857، موزی تاریخی و رسّام، وینه؛ او-تاپارتریتها، 1660، لور، پریج و غیره) و گرفیکیاش (گرویورههای «تاویی اعمی»، 1651؛ «فوست»، 1652؛ «سه صلیب»، 1653) در همین سالها ایجاد شدهاند. ریمبرندت آخر عمرش را در قشّاقی و بینوایی به سر برده است. به انتهای فعالیّت ایجادی او کامپازیتسیههای دینی پسیخالاگی «اسّور، امن و ایسفیر»، 1660، موزی صنعت تصویری به نام الکساندر سیرگییویچ پوشکین، مسکو؛ «بازگشت فرزند گمراه»، 1668-69، ایرمیتج، لنینگراد) و پارتریتهای برجسته («پیران سیخ ماهوتبراری»، 1662، رییکسمیوسیم؛ «شاعر ی. دیکّیر»، ایرمیتج) منسوب است. پرنسیبهای ریلیستی و نوآورانة ایجادیات ریمبرندت او را به قطار بزرگترین رسّامان جهان گذاشتهاند.