ربیی سعدالله

ربیی سعدالله (1883، دیهه عرقچین ناحیة ورزاب-1938، ه­مان جا) ، شاعر ساویتی تاجیک. سواد ابتدایی را در نزد پدرش برآورده، در مدرسة حصار تحصیل را دوام داده است. در مدرسه عصر تأثّرات اشعار شاعران گذشته، خصوصاً بیدل و صائب به شعرگویی پرداخته است. شعرهای تاانقلابی‌اش اساساً تقلیدی بودند. ربیی روالوتسیة اکتبر را با خوشنودی استقبال نموده، در تشکیل خواجگیهای کالّیکتیوی فعالانه اشتراک کرده، در اداره‌های ساویتی و محلی ریسپوبلیکه کار کرده است.

ربیی به خدمت ادبیات نو سوسیالیستی کمر بسته، در رویة ایجادیات خلق شعر می‌نوشت. موضوع اساسی شعرهای راشیوتسیة ساختمان ن­و ساویتی، دستاوردهای وطن سا­تسیلیستی، نو شدن سیمای دهات تاجیکستان، تبلیغ آزادی زنان، مکتب و معارف و غیره بود (شعرهای «ورزابسترایی»، «به مناسبت یکسالگی «بس»، «به مناسبت تشکیل ریان نو ورزاب»، «خطاب به دختران شرق» و غیره). ربیی با عنوان «حصاری» در رویة اثرهای خلقی داستان ناتمامی دارد (1183 بیت آن در آرشیو شخصی شاعر محفوظ است). سال 1934 ربیی به صفت وکیل در سعیزد 1-ام عمومی‌اتّفاقی نویسندگان ا.ج.ش.س. اشتراک کرده است. داستان ترجمیهالی شاعر با عنوان «مسکو» (1935) نتیجت تأثّرات همین سفر است. ربیی از سال 1934 عضو این ا.ج.ش.س. بود.

اس .: بریگده (مجموعة شعرها) ، استالین‌آباد، 1932؛ مسکو. داستان، استالین‌آباد، 1935.

د .: ل آ ه و ت ی ا. ، ادبیات تاجیک، کلیات، ج. و، د. ، 1963؛ پیستیل تدجیکیستنه، د. ، 1981.

شادیقولاو.