پوبلیی آویدیی نزان (publius ovidius naso) (43 تا میلاد-تقریباً 18) ، شاعر ریمی. شعر حسبحالی و اساساً، عشقی مینوشت. آویدیی در داستانهای اوّلینش «علم عشق» و «دوای عشق» در مناسبتهای عشقی به خواننده ، نصیحت داده، منظرههای حیات ریم را تصویر کرده است. داستان «مسخ» («میتمارفازهها») 250 روایت اساطیری و فلکلوری را دایر به مبدّل شدن امسان به هیوانات، رستنی، ستارهها، سنگ و غیره در بر میگیرد.
سالهای آخر حیاتش «مرثیههای غمانگیز» و «نامههای پانتی» را آفرید. آخر سال 8 زه طرف آگوست به شهر تام (حالا بندر کانستنسه در رومینیه) بَدَرغه (تبعید) شده، همان جا درگذشت. در بدرغه او جنر نو نظم ریم-مرثیه حسبحالی را، که به موضوع عشق رابطه نداشت، به میای آورد. الکساندر سیرگییویچ پوشکین به آویدیی و ایجادیات او حسن توجّه مخصوص ظاهر کرده است (شعر «به آویدیی»، داستان «لولیها»).
اسناونی: لیوباونыی ایلیگی، مسکو، 1963: ایلیگی ا ملыی پاامы، مسکو، 1973.