پیریادانیت

پیریادانیت (از پیر… و یون. odontos-دندان) ، گزک پردة ریشه و بافته‌های اطراف دندان. اساساً بعد کرییس دندان پیدا می‌­شود. امّا از تکراراً ضربخوردن دندان (مثلاً، از روی عادت گزیدن انگشت، قلم، میخ، با دن­دان کندن رشته و غیره) نیز به وجود می‌آید.

پیریادانتیت شدید و مزمن می‌شود. هنگام پیریادانتیت شدید درد دندان جانکاه می‌شود، کام، لب یا لنج ورم می‌کند و بعضاً حرارت بدن بلند می‌گردد. در مورد پیریادانتیت م و ز م ا ن از دهان بوی ناخوش می‌آید و بیمار هنگام خوراکخوری ناراحت می‌شود.

م و آ ل ا ج ا: پلمب کردن یا کن­دن دندان؛ اگر فساد جمع شده باشد، چاک کردن ورم؛ استعمال آنتی‌بیوتیکها.