پتینت (لاتینی. patens-شهادتنامه، سند) ، 1) حجّتیست، که اعتراف دولتی حلّ تکنیکی اختراع را تصدیق کرده، به دارندة آن حدود کامل اختراعکاری را میدهد. پتینت در تیرّیتاریة دولتی اعتبار دارد، که آن را داده است. مهلت اعتبار پتینت را نیز قانونگذاری ملّی (همچون قاعده به مهلت 15-20 سال) مقرّر مینماید. هنگام دادن پتینت انداز پتینتی ستانده میشود. پتینت با بعضی اساسها و ترتیبی، که قانونگذاری ملّی مقرّر کرده است، میتواند بیکار کرده شود.
دارندة پتینت به استفادة اختراع حقوق کامل دارد. اگر اختراع بی رضائیت دارندة پتینت استفاده شود، او در بارة ستاندن تاوان ضرر و منع کردن عملیاتهایی، که باعث ویرانکنی پتینت میگردند، به سود دعوا کرده میتواند. دارندة پتینت حق دارد از حقوقهای خود به اختراع دست کشد و به دیگران اجازت دهد، که از اختراع او استفاده برند. قانونگذاری یک قطار مملکتها بعضی محدودیّتهای حقوق دارندة پتینترا را مقرّر نموده است.
در ا.ج.ش.س. پتینت یکی از شکلهای حفظ حقوقی اختراع بوده، آن را عادتاً، فقط خارجیان استفاده برده میتوانند. شکل دوّم و بیشتر معمول حفظ حقوق اختیراع شهادتنامة مؤلفی میباشد. 2) در بعضی دولتهای برجوزی حجّتیست، که برای به سودا، هنرمندی و مشغول شدن به یگان کسب حقوق میدیدد.