پسیفیزم (از لاتینی pacificus-سولدافرین، از رخ-صلح و facto-میکنم) ، حرکت ضد جنگییست، که اشتراککنندگان آن اعتراف و اعلام از اخلاق بیرون بودن جنگها را عامل اساسی پیشگیری جنگ و جدال میدانند. پسیفیستها همه گونه جنگ، از جمله جنگهای آزادیخواهانة عادلانه را نیز انکار میکنند. آنها به جای از بین بردن زمینههای اجتماعی و اقتصادی و سیاسی جنگ، عاملهای باوریکنانی و نمایشهای آسایشته را واسطة پیشگیری کردن آن میدانند. با وجود علاقهمندی پسیفیزم به ادیالوژی برجوزی لیبیرلی آن دایرة وسیع اهالی روحیة دموکراتی داشته را نیز در بر گرفته است. کانگریسّ بینلخلقی پسیفیستها چندین مراتبه برای منع نمودن چنگها، به عمل برآوردن یراقپرتایی عمومی، با یاری سود حکمی بهای-نلخلقی حل نمودن بحثها دولتها برآمد کرده است.
پسیفیزم در دورة وسعت حرکت روالوتسیانی برای عامّه را از مبارزة ضد امپریالیزم باز داشتن کوشیده است. ولاديمير یلیچ لنین در دورة جنگ یکم جهانی به ترغیب ابسترکتی صلح پسیفیستها بها داده گفته است، که آن «یکی از شکلهای صنف کارگر را فریب دادن میباشد» (اساس جلد 21، صحیفة 160). بعد جنگ دوّم جهانی در شرایط تغییریابی تناسب قوّهها به فایدة سوسیالیزم پرتیههای کمونیستی و کارگری برای به مبارزه بهر صلح جلب نمودن طبقههای گوناگون محنتکشان تمام مملکتها میکوشند. نقصان و محدودیّتهای فعالیّت پسیفیزم را به انابت گرفته، کوشش دارند، که تمام قوّههای صلحجویی، از جمله پسیفیستهای صادق را در موبا-ریزه به مقابل خوف جنگها و سیاست جنگجویانة امپریالیزم متّحد نمایند. بسیار پسیفیستها و بعضی تشکیلاتهای آنها به حرکت طرفداران صلح همراه شدهاند.