پنت سومیترپندن

پنت سومیترپندن (20. 5. 1900، کوسن، آکروگ الماره-1978) ، شاعر هند و. به زبان هند می‌­نوشت. در پیروی ر. تکور و نویسندگان رمانتیک اروپایی اثر ایجاد کرده است. شعرهای لیریکی دورة جوانی‌اش (مجموعه‌های «گنجه‌ها”، 1928؛ «نغمة زنبور عسل»، 1932) از مهر و محبّت به وطن و حسس وطن‌دوستی سرشارند.

در نظم سالهای 30 (مجموعه‌های «انجام عصر»، 1936؛ «صدای عصر»، 1939) عصر تأثیر غایه‌‌های پیشقدم به مبارزه برای آزاد شدن از ظلم و استبداد اجتماعی و مستملکوی دعوت می‌کرد. در این دوره زبان و اسلوب پنت به زبان خلق خیلی نزدیک گردید. سالهای 40-50 با تأثیر نظریات م. ک. گند در ایجادیات پنت رویة گم­نیزم رواج یافت.

توجّوه او به غایه‌‌های دگرگونسازی سوسیالیستی جمعیت در مجموعة «نورهای زرّین” (1947) ، پیسه‌های منظوم «قلّه‌های نقره‌فام» (1951) ، «رسّام» (1952) افاده یافته‌اند. در ایپاپیّه «دیر خلایق» (1964) پنت تجربة حیاتی و ایجادیش را به طور فلسفی جمع‌بست کرده است. چندی از صحیفه‌های داستان به توصیف کامیابیهای ا.ج.ش.س. بخشیده شده‌اند. پنت سال 1961 جایزة آکادمی ادبیات هندوستان را گرفته است.