پیدرپهای، یکی از مفهومهای اساسی متیمتیکه است. پیدرپهای از المنتهای طبیعتشان گوناگون، که با عددهای نتورلی 1، 2… پ، نومیره-سییشده تشکیل مییابد و به نمود ل، ، ل2، •••» خپ 6 مختصر (لپ) نوشته میشود. المنتهایی، که از آنها’ پیدرپهای ترتیب داده میشود، عضوهای پیدرپهای نام دارند. عادتاً پیدرپهای در صورت داده شدن عضو پ-م یا موافق فرمولة ریکورّینتی مویین کرده میشود، که ضمن آن هر یک عضو منبعده را به واسطة عضو پیشینه مویین کردن مومکین است. پی در پیهای عددی و فونکسیانلی بیشتر معمولند (عضوهای آنها موافقن عدد و فونکسیه میباشند).
گر المنتهای پیدرپة عددی در مورد کافی کلان بودن نامیرهای پ از عدد ا هر قدر کم فرق کنند، آن گاه پی در پی را نزدیکشو انده وه عدد ا-را خودود آن مینامند (حدود پیدرپهای فونکسیانلی نیز همین طور مویین کرده میشود). مثلاً، پیدرپهای (2) و (4) نز-دیکشوندهاند و عدد 0 و فونکسیة v (!+*•) موافقن حدودهای آنها میباشند. پی در پیهای نزدیکنشونده، مثلاً، پیدرپهای (1) و (3) دورش ا و ا ن د ا نامیده میشوند.