پدیج

پدیج، کتگوری گرمّتیکی خیسّه‌های نامی نطق (اسم، صفت، جا‌نشین، شماره) در زبانهای هندویوراپایی، ترکی، فن و اگاری، سامی، کوکزی و غیره. در زبانهان امروزة ایرانی پدیج در زبانهای پامیری، پشت و، آستینی موجود است.

شکلهای کتگوری مذکور مناسبتهای گوناگون بین اعضای مستقل و غیریموستقیل عباره را افاده کرده، به واسطة افّیکسها و فلیکسیة داخلی به وجود می‌آیند. شمارة پدیجها در زباندا هر خیل است (مثلاً، در زبان روسی-6، زبان انگلیسی-2، زبان فی­نی-15 و غیره).

پدیج به همة زبانها و دوره‌های مختلف انکشاف آنها خاص نیست. چنانچه، زبانهای قدیمة ایرانی-اوستایی، فارسیم قدیم دارای 8 پدیج بودند، ولی در زبان امروزة تاجیکی و فارسی پدیج موجود نیست. در این زبانها وظیفه‌های پدیج را پیشایندها، پیشایند و ارتیکلها و پسایندها اجرا می‌کنند.