پریدیکت (از لاتینی praedlcatum-گفتشده) ، به معنی محدودش-خاصیت پریدمیت جداگانه (مثلاً، «آدم بودن») ، به معنی وسیش-مناسبت، یعنی خاصیت یکچند پریدمیت (مثلاً، «خویش و اقربا بودن»). در منطق فونکسیة پراپازیتسیانلی، یعنی افادة دارای اصطلاحهای نامویین (تغییریابنده) – را گویند: در صورت انتخاب معنیهای کانکریتی اصطلاحهای مذکور چون افاده به گفتار مضمونناک تبدل مییابند.