پارسها

پارسها  ولاد زردشتیای در هندوستان، که عصرهای 7-10 بع­د استیلای عرب از ایران هجرت کرده در گوجرات مسکة گرفته‌اند. شماره‌اشان بیشتر از 100 هزار نفر (1973). پارسها اساساً در بامبه‌ای زندگی دارند. دینشان-زردشتیه. پارسها در معبدها آتش را می‌پرستند. مُرده‌ها را نگورانده، بلکه به کرگسها (در دهمه‌ها) می‌دهند، تا که عناصر برای پارس مقدّس آتش، آب، هوا، زمی مکروه نگردد. ثروتمندی شجاعت دنّی دانسته می‌شود، از ن رو، اکثر پارسها از قدیم با سودخوری، سوداگری، فعالیّت بنکی و صاحبکاری مشغولند (عایلة مانالالیستهای کلانترین هندوستان-تته از پارسها می‌باشد). پارسها به زبان گوجراتی گپ می‌زنند؛ ادبیات دینی به زبانهای اوستایی و پهلویست. جماعه پارسها اکثراً اییداگمیست (جوانان بعضاً قاعده‌های قدیمة نکاحی را رعایه نمی‌کنند). قاهینان جماعه و تنها به حیات دینی، بلکه به حیات دنیوی پارسها تأثیر زیاد می‌رسانند.