ازر

آذر (تخلّص؛ نامش لطفعلی‌بیک آغاخان ابن بیگدلی؛ 1722، اصفهان-1780) ، شاعر و ادبیات‌شناس، تذکره‌‌نگار ایرانی. در شخر قُم ایران، که عایلة آذر پس از تولد او به آن جا کوچید، تحصیل کرده است. از خردسالی به شعرگویی شروع نمود. استادش در شعر و ادب مشتاق اصفهانی بود.

در مجلسهای ادبی مشتاق اصفهانی، هاتف، رفیق، صباحی بیدگولی، که نمایندگان رویة «بازگشت ادبی» بودند. آذر فعالانه اشتراک می‌کرد. از آذر یک دیوان اشعار، شعرهای زیاد پراکنده، مثنویهای «یوسف و زلیخا»، «سوز و گداز» و تذکرة «آتشکده» تا زمان ما رسیده‌اند.

یک دی­وان در دوره‌های جوانی فراهم کردن آذر، که عبارت از 7000 بیت بود، از بین رفته است. آذر از زمرة شاعرانیست، که در تحکیم و توسعة «بازگشت ادبی»، احیای عنعنه‌­های شعری پیش‌گذشتگان، به ذوق و فهم عامّة خلق نزدیک کر­دن شعر خذمت بزرگی را انجام داده است. توسط «آتشکده»

ازر در زنده نگاه داشتن نام صدها شاعران و نویسندگان گذشته و معاصرش خدمت باسزایی کرده است.