اوین سیو (نام دیگرش-یون ش و؛ 1007، لولین، حاضره سزین، موزا فات سزینس-1072) ، نویسندة ختایی. نمایندن نثر کلاسیکی بوده، به قطار «هشت استاد بزرگ دورة تن و سون» (عصرهای 7-13) داخل میشود. منصبهای عالی دولتی داشت. بر ضد اسلوب شکلپرستی در نثر برآمد، سادهبیانی و مضمون بلند اسر بدیعی را ترغیب میکرد.
اوین سیو قریب در همة جنرهای «صنعت نفیسه»: تاریخ، دیدکتیکی، تس-ویری، نثر فلسفی و نظم اثرها نوشته است. آوین سیو جنر شیهوه (اندیشهها عاید به شعر) را آفرید. مینیتیورههای نثری او «شپنگ مویسفید مست»، «نطق در سر قبر ش من-سن»، «آوای تیرهماه» معلوم و مشهور گردیدهاند. اسلوب آوین سیو موجز، روشن و سفته است. آوین سیو یکی از مرتّبان «تاریخ نو سلالة تن» و «قیدهای تاریخ عاید به پنج سلاله»، مؤلف مجموعة «کتیبههای قدیمه و توضیحات آنها» میباشد.