اسّیلّیتار

آسّیلّیتار (از لاتینی oscillo-می‌لپّم) ، سیستم فیزیکة لپّنده را گویند. سیستمم مکانیکی، که در نزدیکی نقطة موازنت می‌لپّد، آسّیلّیتار کلاسیکی نام گرفته است. اگر انرژیة پاتینسیلی آسّیلّیتار به کودرت تمایل از وضعیت موازنت (این حالت در موردهای لپّشهای خرد جایی دا­رد) متناسب باشد، آن را آسّیلّیتار موزونی (گرمانیکی) می‌نامند.

مفهوم آسّیلّیتار را در سیستمه‌های غیریمیخنیکی لپّنده‌ای، که در الکترومگنیتیزم، اکوستیکه، نز­ریة جاذبه و غیره به عمل می‌آیند، نیز استفاده می‌برند. یکی از نمودهای بیشتر معمول  اسّیلّیتار الکتری کانتور لپّنده‌ای است، که دارای اندوکتیویت و غنجایش می‌باشد. آسّیلّیتار در نظریة جسم سخت، نز­ریة ‌افکنیشات الکترومگنیتی، نظریة لپّش سپیکتر مالیکو­له‌ها رل مهم می‌بازد.