اش حلال

«آش حلال»، خوراکی را گویند، ن ساکنان دیهه به پاده‌بان به عوض خذمتش می‌دادند. در گذشته چاروای ساکنان دیهه را پادباپی به چراگاه می‌برد و او هر بیگاه بعد به صاحبش سپاریدن چاروا «آش حلال» گویان فریاد می‌کرد. اهل دیهه از خوراک شام خود یک کاسگی به پاده‌بان می‌داد. بعضی عایله‌ها اگر خوراک شام نپوخته باشند، یک کاسه جرغات، شیر یا نان می‌دادند.