اهک

آهک، مادّة قابض شیمیاییی، که با راه تفسانیدن (و کارکرد منبعدة) آهک‌سنگ، بور و دیگر جنسهای کربنتی حاصل می‌کنند. اکثر وقت از مفهوم آهک آهک ناشکفته-سا و آهکی ش و ک و ف ت ا-سه (0ن) گفا می‌فهمند. دیrap نمودهای آهک-آهکی نتراپی (آمیختة سه (آن) 2 و naoh) ، که در پراتیواگزها، اسبابهای لبارتاری (برای فرو بردن س02) به کار می‌رود و آهکی کلرناک-سه (آس1) 2، که چون مادّة شسته‌گری و بی‌ضررکننده استفاده می‌شود، نیز معلومند.

اهک بناکاری تا 95% سا دارد. آن را در نتیجة سوختن (در حرارت 1100-1300° سیلسیه) کربنتهای کلسی و مگنیی حاصل می‌کنند. آهک چون مصالح بناکاری از قدیمولییام معلوم است. آن را حتّی 3000-2500 سال پیش از میلاد برای چسپانید­ن سنگ و خشت انشائاتها، انداوه کردن دیوار و غیره استفاده می‌بردند. چنین آمیخته در نتیجة پیوست گاز کربنت ترکیب هوا و بخار شدن آب آن کربا­نت کلسیی حاصل کرده، تدریجاً سخت می‌شود:

سی (آن) 2+ساگ=سساز!+h2of آ. وابسته به ترکیب شیمیایی به آهکی در هوا سختشونده و آهکی گیدرولیکی جدا می‌شود. آهک در هوا سختشونده اساساً از سا و mgo عبارت است. آهک گیدرولیکی باشد، به غیر از سا و mgo، باز si02، ai2o3 و غیگاز نیز دارد. آهک در هوا سختشونده مصالح بناکار و بتون را در هوای خشک، ولی آهک گیدرول که آنها را هم در هوا و هم در آب سخت می‌کند.

اهک را در ساختمان، متالورگیه، صناعت شیمی، استحصالات قند، کاغذ، شیشه و غیره، اینچنین در خواجگی قشلاق برای تازه کردن آب استفاده می‌برند. در. ساختمان از آن مصالح بناکاری (بتون، خشت سلیکات، سنگهای صنعی بناکاری، بلوکها و غیره) تییار می‌کنند.

دبیات: والجینسکیی ا و. ، براو یو. س. ، ک آ ل آ ک آ ل ن ا ک آ و و. س. ، می­نیرلنыی ویجوشی ویشیستوه، مسکو، 1966.