اغزیکیچیک

آغزیکیچیک، م ا غ آ ر ا، قرارگاه منسوب به هزاره‌های 50-40 تا متر، که 25 کیلومتر شمال شرق دنغره در دامنة اغبة گلیزیندان در بلندی 1400 متر از سطح بهر واقع است. سالهای 1970-77 و. ا. رناو تدقیق نمود. مساحت عمومی حفریات 200 متر2. قَبَتهای مسکن از یک قطار آتشدانهای گشاد عبارت است؛ که آن از مسکن بودن مغاره دلالت می‌کند. بین آتشدانهای پُر از استخوانها قطعة دارای «قَبَت سنگ‌پشتی»» جانب دقّت است، که برای اَرخیالوگیه (باستان‌شناسی) عصر سنگ نادرترین «قَبَت» می‌باشد. غفسی «قَبَت» 4، 5 متر بوده. از آن صدها کاسه‌خانة سنگ‌پشت یافت شدند، که گوشتشان را آدمان ابتدایی استعمال می‌کرده‌اند.

باشندگان آغزیکیچیک به غیر از سنگ‌پشت آه و، خرس، گرگ، جیره را نیز شکار می‌کرده‌اند، که در این بابت استخوانها شهادت می‌دهند. اینچنین استخوانهای کرکدن پشمدراز و قدیمترین اسپ خچیرمانند (حالا نیست شده است) دچار می‌شوند. از آغزیکیچیک زیاده از 10 هزار آلت جمع آورده شده است، که از جهت مقدار، گوناگونی و صفت آلات سنگی در آسیای میانه مکان بایترین است. بین آلات سنگی تیزکنجه‌ها، نوگ‌تیزها، تراشکاردهای گوناگون، کاردها، خنجرهای سفتة سنگی خستند.